Contrails πάνω απ' την Ακρόπολη!

Πατήστε στην εικόνα για μεγέθυνση!

Ανέβηκα χθες στην Ακρόπολη (μη φανταστείτε κανένα μακρύ ταξίδι, πέντε λεπτά δρόμος με τα πόδια!) με τη φωτογραφική μηχανή στην τσέπη του μπουφάν. Η συγκομιδή αρκετά ικανοποιητική:

http://costas-athens.blogspot.com/2012/02/blog-post_26.html

Ο φίλος μου ο Αριστείδης, διακεκριμένος ερασιτέχνης συνωμοσιολόγος, σίγουρα θ' αναπηδήσει βλέποντας τη φωτογραφία με το αεροπλάνο: "Να τα! Chem-trails! Μας ψεκάζουν πάλι!" Εγώ πάντως βολεύομαι με το σύνηθες φαινόμενο των Contrails. Διαβάστε σχετικά:

http://en.wikipedia.org/wiki/Contrail

ΤΟ ΒΗΜΑ - CERN: Πιθανόν λάθος ότι το νετρίνο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως

Ο Αϊνστάιν δεν θα κατέβει ακόμα από το βάθρο του 

Είναι πολύ πιθανό ότι ο Αϊνστάιν δεν θα κατέβει από το βάθρο του, όχι ακόμα τουλάχιστον, καθώς νέα στοιχεία δείχνουν ότι μάλλον σε τεχνικό σφάλμα οφείλεται η απρόσμενη μέτρηση πως το υποατομικό σωματίδιο νετρίνο ταξιδεύει πιο γρήγορα από το φως. Τη σχετική ανακοίνωση είχαν κάνει πέρυσι οι ερευνητές του ευρωπαϊκού πειράματος OPERA/CERN και έχει έκτοτε προκαλέσει έξαψη στη διεθνή επιστημονική κοινότητα. Όμως και η νέα εκτίμηση περί τεχνικού λάθους δεν είναι οριστική και θα πρέπει να επιβεβαιωθεί στο μέλλον.
   
Ο εκπρόσωπος του CERN Τζέημς Γκίλις, σύμφωνα με το πρακτορείο Ρόιτερ, το «Science» και το «Nature», παραδέχτηκε ότι υπάρχουν πλέον αμφιβολίες για την αρχική επιστημονική ανακοίνωση, που αναιρεί την θεωρία ειδικής σχετικότητας, ένα από τα θεμέλια της σύγχρονης φυσικής, που υποστηρίζει ότι τίποτε στη φύση δεν μπορεί να κινηθεί ταχύτερα από το φως.
   
Ο Γκίλις είπε ότι η πιθανή αιτία του σφάλματος ήταν ένα χαλαρό καλώδιο οπτικής ίνας που συνέδεε ένα δέκτη του δορυφορικού σήματος GPS με ένα ηλεκτρονικό υπολογιστή, όπου γινόταν η μέτρηση του χρόνου. Όμως, πρόσθεσε, θα πρέπει να γίνουν νέες δοκιμές προκειμένου να επιβεβαιωθεί αυτή η νέα εκτίμηση. «Μια πιθανή εξήγηση βρέθηκε. Αλλά δεν θα ξέρουμε μέχρι που θα την έχουμε ελέγξει με μια νέα ακτίνα (νετρίνο) προς το Γκραν Σάσο» ανέφερε ο εκπρόσωπος.
   
Το Γκραν Σάσο είναι το υπόγειο επιστημονικό εργαστήριο στην κεντρική Ιταλία που δέχεται και μετρά τις ακτίνες νετρίνων που στέλνονται από το CERN, διασχίζοντας μια απόσταση περίπου 730 χλμ. H αρχική μέτρηση στις 22 Σεπτεμβρίου 2011 -που μάλιστα επιβεβαιώθηκε λίγους μήνες μετά με ένα δεύτερο πείραμα- έδειξε ότι τα νετρίνα έφθαναν στον προορισμό τους μερικά ελάχιστα κλάσματα του δευτερολέπτου (60 νανοδευτερόλεπτα, δηλαδή 60 δισεκατομμυριοστά του δευτερολέπτου) πριν το φως, το οποίο ταξιδεύει με 299.792 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.
   
Οι ερευνητές του πειράματος OPERA, σε ανακοίνωσή τους, αναφέρουν ότι εντόπισαν δύο πιθανές αιτίες σφάλματος, οι οποίες «δείχνουν» προς αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή η μία πιθανώς υπερεκτίμησε, ενώ η άλλη υποεκτίμησε την ταχύτητα των νετρίνων. Οι επιστήμονες επισημαίνουν ότι συνεχίζουν τις έρευνές τους για να καταλήξουν ποιά τελικά μπορεί να ήταν η επίπτωση αυτών των σφαλμάτων στο αποτέλεσμα της μέτρησης της ταχύτητας. Αναφέρουν ακόμα ότι μέσα στο 2012 θα πραγματοποιήσουν νέο πείραμα αποστολής και μέτρησης νετρίνων, λαμβάνοντας πλέον υπόψη τις πιθανές αιτίες λάθους.

Από την άλλη όχθη του Ατλαντικού, οι φυσικοί του ανάλογου πειράματος MINOS του εργαστηρίου Fermilab των ΗΠΑ ήδη κάνουν τις δικές τους ανεξάρτητες μετρήσεις, οι οποίες επίσης αναμένονται από την επιστημονική κοινότητα με ενδιαφέρον και τα σχετικά αποτελέσματα θα ανακοινωθούν επίσης εντός του 2012.

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ

Απλά, ηλεκτρόνια...

Το σχόλιο του ΑΝΤΩΝΗ-ΨΕΡΗΜΟΣ για το άρθρο Μποζόνια ή φερμιόνια; Τι είμαστε οι Ελληνες;

Υποκλίνομαι στην μαεστρία του γραπτού σου λόγου. Δεν μπορούσα ποτέ να φανταστώ τόσο υπερβατικό παραλληλισμό, Κώστα! Φοβούμαι, μόνο, ότι πλέον έχουμε καταντήσει... ηλεκτρόνια: ο καθένας τη μοναχική του πορεία, γυρνάμε γύρω-γύρω χαμένοι στον πυρήνα του προβλήματός μας το οποίο αρνούμαστε να δούμε και ποτέ, μα ποτέ, δεν θα συναντηθούμε. Τουλάχιστον όχι πριν κάποια υπέρτερη δύναμη μας αναγκάσει να το κάνουμε.΄Ολοι έχουμε μια θεωρία, μια άποψη, μια λύση, αλλά ούτε ξέρουμε τι να την κάνουμε, ούτε ενδιαφέρει και κανέναν άλλο...

Αντώνης-Ψέρημος


Απάντηση:

Ευχαριστώ για τα πάντα καλά σου λόγια, φίλε Αντώνη! Έχω κι εγώ υποκλιθεί άπειρες φορές στη δική σου δύναμη του λόγου. Η παρομοίωση των ανθρώπων με αυτιστικά ηλεκτρόνια που γυρίζουν γύρω από το πρόβλημα χωρίς να μπορούν να το δουν, είναι ιδιοφυής! Κάπως έτσι θα πρέπει να λειτούργησαν διαχρονικά και οι διοικούντες την αγαπημένη μας ΑΕΚ, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα...

Κ. Παπαχρήστου

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΤΟ ΒΗΜΑ - Μποζόνια ή φερμιόνια; Τι είμαστε οι Ελληνες;

Από τα πρώτα πράγματα που εξηγούμε στους δευτεροετείς σπουδαστές μας στα πλαίσια των μαθημάτων της Κβαντικής Στατιστικής και της Κβαντικής Οπτικής στη Φυσική, είναι η διαφορά ανάμεσα στα «φερμιόνια» και τα «μποζόνια». Με πολύ απλά λόγια, τα στοιχειώδη σωμάτια της ύλης (π.χ., ηλεκτρόνια) είναι φερμιόνια, ενώ τα κβάντα της ακτινοβολίας (φωτόνια) ή, γενικότερα, των πεδίων που ευθύνονται για τις αλληλεπιδράσεις μεταξύ των υλικών σωματίων, είναι μποζόνια...

...Εμείς οι Έλληνες σε ποια από τις παραπάνω κβαντικές κατηγορίες σωματίων ανήκουμε; Ή, ακόμα βαθύτερα, σε ποια κατηγορία θα έπρεπε να ανήκουμε;

Διαβάστε το άρθρο

Το "Κλαμπ των Αυτοκαταστροφικών" και η περίπτωση του Αντώνη...

Δυστυχώς, ΤΟ ΒΗΜΑ δεν με ειδοποιεί όταν υπάρχουν νέα σχόλια στα άρθρα μου. Έτσι, εντελώς τυχαία ανακάλυψα σήμερα το σχόλιο του Αντώνη-Ψέρημος για το αντικαπνιστικό άρθρο Αποχαιρετώντας για πάντα το «κλαμπ των αυτοκαταστροφικών»! Αν και το σχόλιο αποδυναμώνει την επιχειρηματολογία του άρθρου, είμαι υποχρεωμένος -για λόγους επιστημονικής εντιμότητας- να μην το αποσιωπήσω, αφού αντιπροσωπεύει μια υπαρκτή, ειδική κατηγορία καπνιστών που περιέπεσαν στη συνήθεια για λόγους που δεν εντάσσονται στους ψυχολογικούς μηχανισμούς εθισμού που περιγράφονται στο άρθρο. Δεν συνιστώ, πάντως, στον αναγνώστη να παρασυρθεί από τη γοητεία του λόγου του Αντώνη, βάζοντας στο περιθώριο τα εφιαλτικά στατιστικά δεδομένα που αναφέρει ο γιατρός Α. Πολίτης!

Sui Generis περίπτωση

Φίλε μου Κώστα, υπάρχουν, δυστυχώς και περιπτώσεις όπως η δική μου που συνιστούν sui generis περίπτωση. Τι εννοώ; Ήμουν ένας πολύ πειθαρχημένος έφηβος. Χωρίς ξεσπάσματα, ασχολούμουν μόνο με τα μαθήματα, τη ροκ μουσική και την ΑΕΚ. Δεν είχα κανένα φίλο που να καπνίζει. Δεν είχα πιει ποτέ καφέ ή αλκοόλ. Είχα άριστες σχέσεις με τους δικούς μου και, νομίζω, δεν είχα ψυχολογικά προβλήματα -εκτός και αν θεωρούνται τέτοια οι... ερωτικές απογοητεύσεις της εφηβείας. Ήμουν 16 χρονών και κάποια μέρα, μου γύρισε το κουμπί και αποφάσισα να αρχίσω το κάπνισμα. Έτσι απλά. Αγόρασα ένα πακέτο Cortina και πήγα στο υπόγειο της πολυκατοικίας μου. Όχι απλά μου άρεσε η πρώτη φορά φίλε μου, αλλά έκτοτε πάντα αναζητούσα εκείνο το ίδιο συναίσθημα που για εμένα ήταν και παραμένει μοναδικό. Επαθες πλάκα; Άκου και αυτό: καμία διάθεση δεν είχα να δείξω στους φίλους μου ότι είμαι in διότι, εκτός του ότι κανείς τους δεν κάπνιζε, το κράτησα κρυφό από όλο τον κόσμο για ένα χρόνο τουλάχιστον, ήτοι μέχρι την τρίτη λυκείου. Καμία διάθεση δεν είχα να πάω κόντρα στους γονείς μου διότι, ποτέ δεν κάπνισα μπροστά τους. Τελικά, μετά από 1-2 προσπάθειες και 16 χρόνια καπνίσματος το έκοψα τα τελευταία 2 1/2 χρόνια (είχαν προηγηθεί άλλες δύο προσπάθειες, από 1 1/2 χρόνο κάθε μία). Ο λόγος προφανής: τα παιδιά μου. Ακόμα παλεύω βέβαια με ένα ηλεκτρονικό τσιγάρο χωρίς νικοτίνη, πιο πολύ για να καταπολεμώ τη νευρικότητά μου όταν πίνω καφέ και όταν βλέπω την ΑΕΚ. Νομίζω όμως ότι είμαι σε πολύ καλό δρόμο και, να σου πω την αλήθεια, κάθε φορά που το έκοβα ήταν και πιο εύκολο. Αν μετανιώνω που το ξεκίνησα; Αν αναλογισθώ τι κακό μπορεί να έχω προκαλέσει στον εαυτό μου, ναι, σίγουρα. Όταν σκέφτομαι όμως την πρώτη φορά και τα αμέτρητα ηλιοβασιλέματα, τις βόλτες με τη μηχανή, τα ψαρέματα, τα πρωινά στο μπαλκόνι στην Ψέρημο, νιώθω μια ζέστη να με κατακλύζει και γεύσεις, αρώματα και ήχοι να με συνεπαίρνουν: αεράκι, καφές, ήχος από θάλασσα, στιγμές μοναδικές, στιγμές προσωπικές. Αν το κάνεις, τουλάχιστον κάνε το να αξίζει.

Αντώνης-Ψέρημος

Η θετική σκέψη μακραίνει τη ζωή!

Το άρθρο αυτό από ΤΟ ΒΗΜΑ επιβεβαιώνει μια όλο και πιο διαδεδομένη θεωρία στο χώρο της Ιατρικής, σύμφωνα με την οποία η ψυχολογική κατάσταση του ανθρώπου είναι εξίσου σημαντική με τις παθολογικές του προδιαθέσεις. Και, η καλή ψυχολογία προϋποθέτει ΘΕΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ! 

Αν πιστεύετε ότι είστε υγιείς, πιθανότατα θα ζήσετε περισσότερα χρόνια! 

Διαβάστε το άρθρο

ΤΟ ΒΗΜΑ - Για την επέτειο του θανάτου ενός Γερμανού φιλέλληνα

«Οι ανταποκρίσεις των εφημερίδων και των περιοδικών από τον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία, μου είχαν προξενήσει φοβερή συγκίνηση. Έτσι, η αγάπη μου για την Ελλάδα, που αργότερα μετατράπηκε σε ενθουσιασμό για τη μυθολογία και την ιστορία της αρχαιότητάς της, πήγασε από το ζωηρό και επώδυνο ενδιαφέρον μου για τα γεγονότα του παρόντος. Στα κατοπινά χρόνια, η ιστορία των αγώνων των Ελλήνων κατά των Περσών μού έφερνε πάντα στο νου τη σύγχρονη επανάσταση κατά των Τούρκων.» 

Διαβάστε το άρθρο

ΤΟ ΒΗΜΑ - Αποχαιρετώντας για πάντα το «κλαμπ των αυτοκαταστροφικών»!

(Αναδημοσίευση από ΤΟ ΒΗΜΑ)

Βγαίνοντας από την πλαϊνή πόρτα του κτιρίου των διδακτηρίων στη σχολή όπου διδάσκω, θα συναντήσει κανείς στα διαλείμματα αυτό που έχω ονομάσει «το κλαμπ των αυτοκαταστροφικών». Είναι οι σπουδαστές που επιδίδονται στο σπορ του καπνίσματος. Όταν περνώ, με κοιτούν με νόημα περιμένοντας στωικά τις νουθεσίες μου που, όπως και δεκάδες προηγούμενες, είναι καταδικασμένες να πέσουν στο κενό. Νουθεσίες που δεν σχετίζονται με διάθεση στείρας ηθικολογίας, αλλά με επίγνωση εφιαλτικών στατιστικών δεδομένων...

Τα παρακάτω στοιχεία τα μεταφέρω από άρθρο (http://www.aixmi.gr/index.php/iatreia-diakophs-kapnismatos/) του φίλου μου γιατρού Αλέξη Πολίτη:

- Μια μικρή ελληνική πόλη ξεκληρίζεται ετησίως στην Ελλάδα από το κάπνισμα (14.000 νεκροί από καρδιαγγειακά και αναπνευστικά νοσήματα, καθώς και διάφορα είδη καρκίνου συσχετιζόμενα με το τσιγάρο).

- Η πρόβλεψη για τον 21ο αιώνα είναι 1 δισεκατομμύριο θάνατοι παγκοσμίως αποδιδόμενοι στο κάπνισμα!

- Οι Έλληνες που καπνίζουν, αν ήταν κόμμα, με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο θα εκλέγονταν κυβέρνηση με αυτοδυναμία (42%)!

- Το 80% των παιδιών που έχουν γονείς καπνιστές, θα καπνίσουν.

- Η εξάρτηση από τη νικοτίνη είναι 10 φορές μεγαλύτερη από την αντίστοιχη της ηρωίνης.

- Οι μισοί από τους εφήβους που ξεκίνησαν το κάπνισμα και συνεχίζουν για το υπόλοιπο της ζωής τους, θα πεθάνουν από τον καπνό…

Επιστρατεύοντας «μαιευτική» μέθοδο, παίζω συχνά το παρακάτω διαλεκτικό παιχνίδι με τους μαθητές μου:

Εγώ: Όποιος καπνίζει είναι ανόητος, κι αυτό μπορώ να σας το αποδείξω! 

Μαθητές: Γιατί το λέτε αυτό;

Εγώ: Λοιπόν, περιγράψτε μου τις εντυπώσεις σας όταν ήρθατε για πρώτη φορά σε επαφή με το τσιγάρο. Βρήκατε την αίσθηση υπέροχη, κάτι σαν αποκάλυψη;

Μαθητές: Σε κανέναν δεν αρέσει το τσιγάρο από την πρώτη ρουφηξιά. Επιμείναμε, όμως, μέχρι που καταφέραμε να το συνηθίσουμε. Τώρα πια δεν κάνουμε χωρίς αυτό!

Εγώ: Ωραία. Πείτε μου τώρα αν γνωρίζετε έναν ευφυή άνθρωπο ο οποίος, ενώ δοκίμασε, υπό καθεστώς απόλυτης ελευθερίας, μια εμπειρία που δεν του φάνηκε ευχάριστη, επέλεξε εντούτοις να την ξαναβιώσει με σκοπό να εξαρτηθεί απ’ αυτήν!

Μια ένσταση που θα μπορούσε να υπάρξει στο παραπάνω «σόφισμα» είναι πως η ελευθερία είναι μια αμφιλεγόμενη έννοια. Πράγματι, η πρώτη επαφή με το τσιγάρο γίνεται σχεδόν πάντα (αν και γνωρίζω κάποιες -ελάχιστες πάντως- εξαιρέσεις) σε πολύ νεαρή ηλικία. Πόσο ελεύθερος, όμως, μπορεί να θεωρείται ένας νέος ο οποίος βομβαρδίζεται καθημερινά με πρότυπα «δημοφιλίας» και σύρεται σε συμπεριφορές μιμητισμού από ανάγκη και μόνο για κοινωνική αποδοχή; Το υπό μορφή ρητορικού ερωτήματος διατυπωμένο επιχείρημα είναι κατά βάση σωστό, κι εδώ ακριβώς υπεισέρχεται ο ρόλος πρωτίστως του γονιού, και δευτερευόντως του δασκάλου: Θα πρέπει από μικρή ακόμα ηλικία να καλλιεργηθεί στο παιδί το αίσθημα της αυταξίας, βοηθώντας το έτσι να αναπτύξει αυτόνομη συνειδητότητα. Αυτό θα το θωρακίσει απέναντι σε κοινωνικές πιέσεις -συχνά ασφυκτικές- που θα μπορούσαν να το οδηγήσουν σε (συνειδητή ή όχι) συμμόρφωση με καθιερωμένα πρότυπα, με μοναδικό αλλά αναγκαίο αντάλλαγμα την αποδοχή από τον κοινωνικό του περίγυρο. Ο εθισμός στο κάπνισμα είναι συνέπεια ενός τέτοιου τύπου συμμόρφωσης (δυστυχώς όμως έχουν μπει και άλλες «ουσίες» στο παιχνίδι...).

Ως εκπαιδευτικός αισθάνομαι αποτυχημένος ως προς το ότι δεν κατόρθωσα να αρθρώσω αρκούντως πειστικό λόγο κατά του καπνίσματος στις αίθουσες διδασκαλίας. Και ήδη φτάνουν στ’ αυτιά μου οι φωνές διαμαρτυρίας πολλών αναγνωστών για το θέμα που επέλεξα και για τον διδακτισμό με τον οποίο το πραγματεύομαι. Θα παρακαλέσω, εν τούτοις, τον αναγνώστη, πριν κλείσει οριστικά και με ένα ειρωνικό χαμόγελο αυτή τη σελίδα, να ξαναδιαβάσει τα στοιχεία που μας δίνει παραπάνω ο γιατρός. Μπορεί να υπάρχει ακόμα ανοιχτή γι’ αυτόν η έξοδος από το δικό του «κλαμπ των αυτοκαταστροφικών». Κι αν όχι γι’ αυτόν, ίσως για τα παιδιά του!

ΤΟ ΒΗΜΑ

ΤΟ ΒΗΜΑ - Ρατσισμός: Μια απόπειρα εννοιολογικής προσέγγισης

(Αναδημοσίευση από ΤΟ ΒΗΜΑ) 

Μια νέα ετικέτα ανθρώπινης συμπεριφοράς, αυτή του «ρατσισμού», έχει κάνει την εμφάνισή της στη σύγχρονη πολυπολιτισμική Ελλάδα. Την τοποθετούν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία -ενίοτε μάλιστα και χωρίς αίσθημα δικαιοσύνης- οι εκπρόσωποι μιας ιδιαίτερης κοινωνικής αντίληψης, σε όλους όσους εκφράζουν ενστάσεις για το διογκούμενο κύμα μετανάστευσης στη χώρα... 

Η εύρεση ενός κοινά αποδεκτού εννοιολογικού πλαισίου, βάσει του οποίου θα μπορούσε κανείς να κρίνει αν μια συμπεριφορά είναι ή όχι ρατσιστική, δεν είναι εύκολη. Η έννοια ορίζεται συνήθως με τρόπο που να καλύπτει συγκεκριμένους τύπους διαχωρισμού με βάση, π.χ., φυλετικά, εθνικά, θρησκευτικά, κοινωνικά, κλπ., χαρακτηριστικά. Αυτός ο εννοιολογικός κατακερματισμός είναι μεν χρήσιμος για τις ανάγκες κατηγοριοποίησης του προβλήματος, αφήνει όμως μια αίσθηση ανολοκλήρωτου σε όσους επιζητούν την ένταξη ενός συνόλου συμπεριφορών σε ένα ενιαίο πλαίσιο. Εκφράζοντας απόλυτα προσωπικές –και όχι κατ’ ανάγκην επαρκώς γενικές ή οικουμενικά αποδεκτές- θέσεις, προτείνουμε τον ακόλουθο ορισμό: 

Ρατσισμός είναι κάθε ιδεολογία ή πρακτική που στοχεύει στον επιλεκτικό διαχωρισμό σε βάρος μιας ομάδας ανθρώπων, μελών μιας κοινωνίας, με βάση ένα σύνολο κοινών χαρακτηριστικών τα οποία τα μέλη της ομάδας φέρουν ακούσια και τα οποία, αντικειμενικά, δεν επηρεάζουν την δυνατότητα συμμετοχής των μελών της ομάδας στις θεμελιώδεις λειτουργίες της κοινωνίας. 
 

(Ως «θεμελιώδεις λειτουργίες» εννοούμε το σύνολο των δράσεων που απαιτούνται για την αυτοσυντήρηση της κοινωνίας και την πρόοδό της στην κατεύθυνση των κοινά αποδεκτών στόχων της.) Προσέξτε δύο βασικές προϋποθέσεις που θέτει ο ορισμός: (1) Τα χαρακτηριστικά λόγω των οποίων η ομάδα υφίσταται διάκριση δεν είναι αποτέλεσμα εκούσιας επιλογής των μελών της. (2) Τα εν λόγω χαρακτηριστικά δεν αποτελούν ανασταλτικούς λειτουργικούς παράγοντες για την κοινωνία. 

Με βάση τον ορισμό, οι διώξεις των Ναζί, π.χ., κατά των Εβραίων ήταν σαφώς ρατσιστικές, αφού βασίζονταν σε ένα μη-επιλεγμένο φυλετικό χαρακτηριστικό το οποίο με κανέναν αντικειμενικό τρόπο δεν θα μπορούσε να εμποδίσει την ομαλή συμμετοχή των διωκόμενων στην οικονομική, πνευματική, πολιτική, κλπ., ζωή της Γερμανίας. Ομοίως ρατσιστικός είναι ο αποκλεισμός ατόμων από δημόσια αξιώματα με βάση το φύλο στο οποίο ανήκουν, ή λόγω των σεξουαλικών τους ιδιαιτεροτήτων –εφόσον η άσκησή τους, εννοείται, δεν παραβιάζει αυτονόητους νόμους κάθε πολιτισμένης κοινωνίας. 

Από την άλλη, οι καπνιστές ακούγονται συχνά να αποκαλούν τον αποκλεισμό της συνήθειάς τους από δημόσιους χώρους «ρατσιστικό». Με βάση τον ορισμό που δώσαμε, αυτό είναι ανακριβές, για δύο λόγους: Πρώτον, το κάπνισμα αποτελεί μια επιλεγμένη συμπεριφορά. Δεύτερον, η συμπεριφορά αυτή είναι εν δυνάμει επιβλαβής ακόμα και γι’ αυτούς που, χωρίς να την επιλέγουν, την υφίστανται από τον διπλανό τους. Έτσι, η άσκηση της συνήθειας του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους καθιστά τον καπνιστή «αντικοινωνικό» στοιχείο και δικαιολογεί τον περιορισμό των ελευθεριών του. 

Ένα πεδίο έντονης ιδεολογικής συζήτησης αφορά την σύγχρονη αντίληψη του ρατσισμού ως διάκριση στη βάση πολιτιστικών, μάλλον, παρά φυλετικών δεδομένων. Είναι ρατσιστική η απροθυμία μιας κοινωνίας να δεχθεί στους κόλπους της μετανάστες με διαφορετικά πολιτιστικά χαρακτηριστικά; Καταρχήν, κάθε μετανάστης φέρει αναπόφευκτα τα ιδιαίτερα στοιχεία του πολιτισμού από τον οποίο προέρχεται. Εν τούτοις, η ένταξή του σε μια νέα κοινωνία προϋποθέτει έναν ελάχιστο βαθμό προσαρμογής σε ένα σύνολο θεσμών, μερικοί εκ των οποίων ενδέχεται να μην είναι συμβατοί με τις πολιτιστικές του καταβολές. (Για παράδειγμα, σε κάποιες κοινωνίες μπορεί να είναι ανεκτή έως και θεμιτή η αυτοδικία για λόγους τιμής, κάτι που σε άλλες κοινωνίες είναι ανεπίτρεπτο.) Το ζήτημα είναι κατά πόσον ο μετανάστης είναι πρόθυμος να προσαρμοστεί στα θεσμικά πλαίσια της νέας του πατρίδας. Και η προσαρμογή αυτή είναι θέμα επιλογής! Έτσι, η στάση μιας κοινωνίας απέναντι στη μετανάστευση θα πρέπει να αξιολογείται σε συνάρτηση και με τις επιλεγμένες συμπεριφορές των ίδιων των μεταναστών. 

Αναμφίβολα, ο ρατσισμός είναι μια απεχθής έννοια, τόσο ως ιδεολογία όσο και ως πρακτική. Το ίδιο ηθικά απαράδεκτη, όμως, είναι και η αβασάνιστη και ατεκμηρίωτη επικόλληση της ετικέτας του ρατσισμού σε όσους απλά έχουν διαφορετική άποψη πάνω σε θέματα μετανάστευσης. Τα θύματα μιας τέτοιας μεταχείρισης θα μπορούσαν δίκαια να ισχυριστούν, με τη σειρά τους, πως υφίστανται αντιμετώπιση ανάλογη με εκείνη για την οποία και τα ίδια κατηγορούνται!

ΤΟ ΒΗΜΑ